Wat is Contextuele hulpverlening?
“Ik kan meer leven in plaats van overleven als ik de complexiteit en de gebeurtenissen in mijn leven leer begrijpen”
U vindt hieronder een beschrijving waardoor u zich een globaal beeld kunt vormen waar het contextuele gedachtegoed over zou kunnen gaan. Voor vragen en meer informatie kunt u natuurlijk altijd contact met mij opnemen.
De generatielijn
Er is een Surinaams spreekwoord dat zegt: “ Als je je eigen stenen niet opruimt dan struikel je niet alleen zelf maar ook je kinderen erover.”
De generatielijn kun je vergelijken met een ketting: De schakels zijn autonoom en toch verbonden. De schakels horen onlosmakelijk bij elkaar. De relaties voortkomend uit dezelfde generatielijn noemen we verticale relaties. De gekozen relaties zijn zijn dan de horizontale relaties. De verticale relaties zijn het meest invloedrijk. Een partnerrelatie zou je als volgt kunnen omschrijven: Daar waar twee gezinnen van herkomst met elkaar een verbinding aan gaan. Ieder neemt zijn eigen opgebouwde werkelijkheid mee. Vaak kan dit goed samen, maar ook al te vaak kan dit onder meer leiden tot loyaliteitsconflicten en schadelijke belangen tegenstellingen. Zeker wanneer de partners ook het ouderschap aangaan.
We komen allemaal uit een gezin van herkomst en nemen hieruit emotioneel/psychologisch en cultureel erfgoed mee. Erfgoed als bouwstenen in onze opgebouwde werkelijkheid. Een veel te vroeg overlijden van een moeder bijvoorbeeld, een historie met veel ziekte geschiedenis, een scheiding, allemaal gebeurtenissen die ons als kind schade kunnen berokkenen. U kunt zelf waarschijnlijk deze lijst goed aanvullen. De gevolgen en betekenissen hiervan nemen we mee in ons volwassen leven en hebben invloed op onder meer onze partnerrelatie en onze rol als ouder. Ik tracht zoveel mogelijk om ieders opgebouwde werkelijkheid te zien en te begrijpen. Het samen begrijpen van deze compexiteit met partners en/of familieleden kan leiden tot inzicht en ontwarring. Maar ook kan zo zichtbaar worden waar men veel heeft gegeven en geïnvesteerd. Maar al te vaak is dit juist niet gezien. Het kind dat zich terugtrekt omdat papa en mamma steeds weer ruzie maken. Het terugtrekken kan gezien worden als een gevende investering van het kind naar de ouders. Het kind zelf wil zich helemaal niet terug trekken. In het contextuele gedachtegoed tracht men recht te doen aan opgelopen onrecht. Onrecht voortkomend uit het leven zelf (ziekte, dood, oorlog), danwel aangedaan door mensen zelf, En als je scherp kijkt dan gebeurt dit vaak vanuit onmacht. In de therapie kan het bijvoorbeeld gaan over herstel van (zelf)vertrouwen en zoeken naar manieren om het opgelopen onrecht om te buigen in een constructieve richting. Als ik mijn eigen pijn wegdruk, is het moeilijk om de pijn van mijn kind of partner te zien. En hoe veilig is het voor mij als ik mijn pijn zou laten zien?
Als therapeut help ik in het zoeken naar de taal en de woorden. Ik probeer te helpen om de verstoorde balansen van geven en ontvangen te herstellen. Ik probeer om alle betrokkenen recht te doen en ook hen zo goed mogelijk te zien. Kinderen probeer ik het meest te zien omdat zij erg kwetsbaar, afhankelijk en in ontwikkeling zijn. Ik ben uit op de dialoog omdat hiermee recht gedaan kan worden aan het opgelopen onrecht en herstel van vertrouwen ingezet kan worden.